معنی دیر بشر - جستجوی لغت در جدول جو

دیر بشر

لغت نامه دهخدا

دیر بهور

(دَ رِ ؟)

دیری است درقاهره در یکی از اعمال اشمونین. (از تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

دیربار

تنگ بار، (یادداشت مؤلف)، کسی را گویند که مردم نزد او به دشواری بار یابند، (از برهان ذیل تنگ بار)، رجوع به تنگ بار شود

لغت نامه دهخدا

دیگ بر

(بَ)

رجوع به دیگ بابرگی شود. گویا سفرۀچرمین باشد که در سفر دیگ را با طعام در آن استوار کنند. (یادداشت مرحوم دهخدا). دیگ و دیگ بر، از اتباع است، دیگچه. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

دری بر

(دَ بَ)

ده کوچکی است از دهستان اورامان لهون بخش پاوه شهرستان سنندج. واقع در 24هزارگزی شمال باختری پاوه و کنار راه اتومبیل رو پاوه شهرستان سنندج. واقع در 24هزارگزی شمال باختری پاوه و کنار راه اتومبیل رو پاوه به نوسود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

دیر بشوی

(دَ رِ ؟)

یکی از دیرهای مصر است که تاریخ آن قبل از قرن نهم میلادی است. (از الموسوعه العربیه المیسره)

لغت نامه دهخدا

دیر بصره

(دَ)

نام محلی است در بصره که آن را نهرالدین گویند و آن قریۀ بزرگی است. (از تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

دیر بصری

(دَ رِ بُ را)

بصری شهرکی است به حوران و آن قصبه ای از توابع دمشق است و در آن بحیرای راهب که بحضرت رسول بشارت پیغمبری را داد می زیست. (از معجم البلدان ج 2)

لغت نامه دهخدا

در بر

(دَ رِ بَ)

دهی است جزء دهستان رودبار بخش طرخوران شهرستان اراک، واقع در 24هزارگزی شمال باختری طرخوران. آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

دیر زور

(دَ رِ)

مدائنی از شیوخ خود نقل کرده است که عمر بن الخطاب در سال 14 هجری قمری شریح بن عامر برادر سعد بن بکر را ببصره فرستاد و به او گفت کمک مسلمانان باش پس او به اهواز رفت و سپس در دیرزور کشته شد. (از معجم البلدان). رجوع به دیرالزور شود

لغت نامه دهخدا

دیر میر

(خوَرْ / خُرْ دَ / دِ)

مقابل زودمیر، گران جان، سخت جان، جان سخت، آنکه به سختی میرد، آنکه زود نمیرد، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

دیگ بسر

(بِ سَ)

وجود موهومی که کودکان را از آن ترسانند و گاه بر کسی پوستین وارونه پوشند و دیگی بر سر او نهند و بکودکان نمایند همین مقصود را. لولو. دمّام. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

دیر شبرا

(دَ رِ شُ)

نام دیری در غربیه مصر. (از تاج العروس)

لغت نامه دهخدا